Strażnicy Ithilien

Avaren

Ehh... a mnie nikt nie myśli... Westchnął teatralnie i upił jeszcze więcej wina.

Berethor Dunharrow

- A kto Cię ma myśleć?
Powiedział rozbawiony człowiek. Ziewnął parę razy i zaczął ziewać, porozglądał się chwilę po karczmie w poszukiwaniu łóżka, jednak nie znalazł żadnego. Postanowił więc jeszcze trochę posiedzieć w karczmie.

Nefarius Galthorne

Mnie myślą, moi wrogowie, Uśmiechnął się szyderczo

Avaren

Mag spojrzał zdziwiony na Berethora i zrozumiał, co źle powiedział. Odsunął lekko puchar z winem. Pijany już chyba był, skoro wymówić zdania nie umiał. Chciał powiedzieć, że o nim nikt nie myśli....

[Mea culpa, źle napisałem xD]

Neradan

W oddali wyraźnie słychać było coś tupoczącego. Dźwięk narastał, a Ci co w karczmie przebywali mogli stwierdzić, że ktoś nadchodzi. I tak było. Drzwi w końcu otwarły się. Chłód z dworu powiał na przebywających w karczmie, a ich oczom ukazał się człowiek. Specyficznie ubrany, bo w same szmaty, nawet szmaciany kaptur zasłaniał jego tożsamość. Trzasnął drzwiami i ruszył w stronę szykwansu. Długi łuk i lotki wystające zza jego prawego ramienia wskazywały, że był łucznikiem. Dobrym łucznikiem. Ostrożnie ściągnął ekwipunek, a z torby wyjął trzy monety. Rzuciwszy je na ladę, wyjął butelkę piwa. Nie odezwał się do nikogo. Można było tylko stwierdzić, że był z Dale. Nieznajomy otworzył butelkę i zaczerpnął kilka tęgich łyków.

Neradan

Ściągnął kaptur. Niedbała czupryna i ubiór, wskazywało tylko jedno...Neradan wrócił.

Avaren

Avaren spojrzał na przybysza. Nie znał go jeszcze, widać Neradan opuścił siedzibę jeszcze przed jego przybyciem.

Neradan

Również rzucił spojrzenie Avarenowi. Tak samo jak i on nie znał go. Może to właśnie początek ich znajomości? Jeśli tak to Neradan nie ma zamiaru jej zaczynać.

Aris

Aris przyjrzał się nowo przybyłemu, nie znał go. Napił sie wina i spojrzał na innych klanowiczów próbując odczytać coś z ich twarzy.

Neradan

Tęgi łyk piwa napełnił jego usta. Przyjrzał się zgromadzonym, ale jak to na niego przystało nic nie powiedział. Był porządny, jednak wielu uważało go za nie swojego. Przecież był człowiekiem. Tylko inaczej ubrany. Inaczej mówił inaczej myślał. Inaczej walczył.

Avaren

Kimkolwiek był przybysz, dzisiaj Avaren był skory do zawierania nowych znajomości. Chwycił stojące niedaleko krzesło i przysunął je do ich stolika, zachęcając przybysza gestem, by usiadł.

Neradan

Zerknął tylko na Avarena. Nie miał chęci podchodzić i rozpocząć kolejną bezsensowną rozmowę. Jednak miał być przyjęty do klanu. Nie chciał zrobić na sobie złego wrażenia. Zabrał łuk, kołczan i torbę podchodząc do mężczyzny. Położył rzeczy, a z torby wyleciał odłamek. Najprawdopodobniej jakiejś kości. Możliwe, że nawet mumakila. Jednak nikt by nie uwierzył, że sam Neradan dał radę potężnemu stworzeniu. I bardzo dobrze. Bo nie polował. Napił się piwa i otarł pianę goszczącą na jego ustach.

Avaren

Avaren zmierzył krytycznym wzrokiem mężczyznę. Widać było po przybyszu niechęć do zebranych. "Po cóż więc tu przychodził", pomyślał mag. Po chwili odezwał się: Może powiesz nam, kimże ty jesteś? Bo, jak widzę, kilka osób cię zna, lecz nie wszyscy...

Neradan

Spojrzał na mężczyznę. Miał parę przykrych doświadczeń z ludźmi. Nie wie czy można komukolwiek zaufać. Zwę się Neradan. Pochodzę z Dale. Znają mnie, lecz nie do końca. Jestem osobą tajemniczą, czego idzie się bardzo dobrze domyśleć. Podał mężczyźnie rękę, co było wielkim zaskoczeniem, bynajmniej dla niego.

Avaren

ELF, nie człowiek, chwycił rękę Neradana i potrząsnął nią. Ja jestem Avaren, i wcale osobą tajemniczą nie jestem... Uśmiechnął się.