Strażnicy Ithilien

Ancalimee

No proszę, strzelec już od dziecka? *zaśmiała się i pokręciła z niedowierzaniem głową, uśmiechając się przy tym lekko* No, to kto jeszcze nam tutaj nie opowiadał niczego? Saahra? Nef?

Saahra

*uśmiechnęła się do zebranych* - myślę , że Nef... zobaczcie jak się wyrywa... ja poczekam jeszcze trochę, może też sobie coś przypomnę. *wypiła soje kakao* - An... możesz nalać mi teraz wina?

Avaren

Hej, Ann... Zawołał słodkim głosem mag. Mi też mogłabyś wina nalać?

Nefarius Galthorne

Mogę wam opowiedziec pewną przygodę, jednak myśle że Saahra, ponieważ jest kobietą, mogła by opowiedziec pierwsza...

Saahra

- nie patrz na to Nefariusie, jak masz opowieść gotową to mów, ja trochę pomyśleć muszę. Moje życie nie było usłane przygodami. Mów nie daj się prosić. *podparła brodę na dłoniach*

Avaren

Mów Nefariusie, mów... Uśmiechnął się Avaren. Ann, co z tym winem? Uśmiechnął się ładnie do obecnej ciałem, acz niekoniecznie duchem, karczmarki.

Aris

No Nefariusie nie daj się prosić, wszyscy czekają na twoją opowieśćUśmiechnął się i napił się wina, po czym oparł się wygodnie o oparcie krzesła i czekał aż Nefarius zacznie

Avaren

[jakiego wina, jak Ann jeszcze nic nie przyniosła? A ty, o ile pamiętam, miałeś piwo ;p]

Aris

Avaren

[Tak... od kiedy wino to złocisty trunek podawany w kuflu? ;p]

Ancalimee

Ah tak, już przynoszę... *Zerwała się z miejsca i pospiesznie na zaplecze wyszła by dobrego wina jakiegoś przynieść. Nie trzeba było długo czekać, a wróciła, w jednej ręce niosąc litrowy dzbanek z czerwonym trunkiem, w drugiej zaś trzymając dwa kieliszki. Postawiła wszystko na stole i usiadła na swym starym miejscu*No, teraz możesz mówić, Nefariusie...

//Ups... siła przyzwyczajenia, miało być piwo...//

Avaren

Właśnie Nef, zaczynaj... Uśmiechnął się Avaren. Spojrzał na kieliszki i zapytał nieco zdziwionym tonem: Nikt więcej się z nami nie napije?

Nefarius Galthorne

No więc, kiedyś dawno dwano temu byłem w podróży, bylo to gdzieś w kierunku Isengardu zaraz za lasem...
Nagle wybiegł na droge prośak...
Myśle se mniam mniam będzie obiadek...
A tu prosiak jak zaczarowany począł nawijac:
ratuj! ratuj!
Ja se myśle co świnka pieprzysz nie? więc wyjołem nóz i widelec i zestaw Kuronia i poczęłem do niej zbliżac się mówiąc przy tym:
Dobra świnka dobra świnka..., ale gdy byłem już na odległośc dźgnięcia widelcem od niego ten skulił sięi powiedział...
piii....
Ten dźwięk tak mnie przejął, że postanowiłem zapytac się o co chodzi a Ona wybełkotała że:
Orkofie, konie, mortor, jesc, amciu amciu...
Więc pobiegłem za nią, a jak dobiegliśmy, zobaczyliśmy poobgryzane konie mordorskie i kilka orków które najwyraźniej mieli kopoty z żołądkiem bo akurat się załatwiali, okazało si że świnka ma rodzine...
I trzeba było tylko otworzyc zagrode żeby inne prosiaki mogły uciec i wtey doznałem wizji...
Wyglądala Ona tak: "2000exp" zrozumialem że podbiłem se doświadczene i teraz magłem się nazywac doświadczonym magiem, ale że do bardziej zaawansowanego poziomu brakowało mi troche to ustrzeliłem jedną świnkę by się najeśc, a Ona wtedy krzykneły łiiii i pobiegły.
Widac że cieszyły się że je uwolniłem, a ja zjadłem tą świnkę i ruszyłem w swoją drogę.
Powiedział po czym dodał
Ann podaj kufel piwa, zaschło mi w gardle...

Ancalimee

*roześmiała się głośno* Cóż wy, wszyscy macie doświadczenie z orkami zjadającymi konie? Nie wiedziałam, że to taki popularny sport w Śródziemiu...

Avaren

Trzeba było dojeść konia, Nef, byś dostał milion exp Zaśmiał się Avaren. Wtedy to byłbyś tak doświadczony, że nawet latające ogórki by ci się kłaniały...