Strażnicy Ithilien

Asaret

-No właśnie nic konkretnego,aczkolwiek niedługo turniej się rozpocznie-powiedział uradowanym głosem.

Ancalimee

*Z zaplecza wyszła, niosąc na tacy kilka świeżo wymytych kufli na piwo. Uśmiechnęła się do zebranych i postawiwszy tacę na ladzie, ścierkę zabrała i wzięła się za wycieranie naczyń.* Barda ciężko teraz uświadczyć, łatwiej już bajarza jakiegoś znaleźć... *włączyła się do rozmowy, nie przerywając wcześniej zaczętych czynności* Z resztą przecież każdy z nas może równie dobrze historie jakieś z podróży poopowiadać...

Saahra

- An..przynieś mi jeszcze trochę wina, widzę , że na długi wieczór się zanosi. Może Ty pierwsza opowiesz coś ze swoich przygód rozlicznych * spojrzała na karczmarkę z zainteresowaniem i zachętą zarazem*

Ancalimee

Już podaję. *trzymany w ręce kufel odstawiła i za szynkiem się schowała, szukając czegoś najpewniej. Po chwili znów wychyliła się zza lady, stawiając na niej dzban gliniany i butlę wina jakiegoś.* Czerwonego, prawda? *oczko do kobiety puściła i odkorkowawszy sprawnie butelkę, przelała jej zawartość do dzbana* Cóż ja takiego opowiedzieć mogę? Sama w życiu niewiele jeszcze przeszłam, jedynie historyjki jakieś zasłyszane w świecie mogę przytoczyć. *uśmiechnęła się pod nosem i dzban do stołu im przyniosła*

Asaret

-słuchamy-powiedział odwracając sie w jej strone i wypijając kolejny łyk z kufla.Wzrokiem przeleciał karczmę i czekał na opowieść...

Saahra

- wiesz co lubię najbardziej *powiedziała upijając łyk wina*.. nie bądź taka skromna, swoje przeżyłaś i sporo słyszałaś.. nie daj się długo prosić,
*podparła brodę na splecionych dłoniach*
- opowiedz nam coś... czas przyjemniej spędzimy

Nefarius Galthorne

Przykro mi że muszę wyjśc przed wysł€chaniem histori ale różne sprawy ponaglają.
*Wstał skierował isę do drzwi i powiedział *Dowidzenia* po czym wyszedł na zewnątrz.

Asaret

-Takk...opowiedz-zachęcał podsycając do tego samego innych.

Ancalimee

Jaką tam znowu historią... *wzruszyła ramionami* Bywaj więc Nefariusie. *szklankę pustą, którą po sobie zostawił zabrała i wróciła za ladę, by znów zająć się wycieraniem kufli* Opowiedzieć wam za to mogę o miejscu pewnym, o którym od bajarza pewnego słyszałam... Ponoć W Górach Błękitnych, o kilka dni marszu stromą ścieżką od Mithlondu, znajdują się wodospady Nen Kelebril. Nazwa ta nie jest przypadkowa, gdyż ich woda, jak się powiada, skrzy się srebrnym blaskiem. Według legendy kolor ten zawdzięczają wielkim skarbom schowanym w jaskiniach ,przez które rzeka wcześniej przepływa. Gdyby jakiś śmiałek odważył się zajrzeć za srebrne strumienie wody, mógłby odkryć system jaskiń i grot połączonych wieloma korytarzami, wydrążonymi przed laty przez wodę. Mimo, że wspaniałość jaskiń ma przewyższać wszelkie wyobrażenia, nikomu nie udało się jeszcze stamtąd wrócić żywemu... Z pewnością groty muszą mieć wielu mieszkańców, niezbyt przychylnie nastawionych do przybyszy... *uśmiechnęła się pod nosem, skończywszy polerowanie wszystkich już kufli* A z resztą, Eru jedynie wie czy to prawda... *teraz zaś zajęła się ustawianiem czystego już szkła na swoim miejscu*

Asaret

opowieść nieco go zastanowiła,byćmoże dlatego że ciekawa była lecz w pewnym stopniu także pokusiła elfa na skarb.-Ciekawe...-mruknął jedynie pod nosem i pił dalej piwo.

Saahra

- Znałam kiedyś młodą osobę o imieniu Kelebril... ciekawa jestem czy wiedziała o istnieniu owych wodospadów. Tak mnie zachęciłaś, że już teraz wyruszyłabym na wyprawę *poprawiła się na krześle*

Ancalimee

*roześmiała się wesoło* I mnie na początku kusiło by udać się na poszukiwania tych miejsc. Ale kto wie, czy wodospady wogóle istnieją...? *uśmiechnęła się pod nosem, zadowolona, gdy naczynia już poukładała.* Komuś może coś jeszcze podać? *pytającym spojrzeniem powiodła po zebranych*

Asaret

Elf jedynie przetarł oczy ze zmeczenia-Ja chyba juz pójde...-powiedział wstając i odnosząc kufel do lady.-Na wypoczynek też trochę czasu trzeba poświęcić...-zaśmiał sie lekko,pocałował żone i wyszedł w drzwiach mówiąc-Do zobaczenia.

Saahra

*zdziwiona tak szybkim wyjściem męża , dopiła wino i poszła w ślad zanim*

Ancalimee

Dobranoc wszystkim. *powiodła wzrokiem za wychodzącą parą i ziewnięcie stłumiła. Nucąc coś cicho pod nosem, zebrała puste naczynia ze stołów, blaty pościerała i obrzuciła pomieszczenie raz jeszcze uważnym spojrzeniem. Dopiero gdy doszła do wniosku, że wszystko już jest tak, jak powinno być, fartuch, który miała przewiązany wokół bioder, ściągnęła i zarzuciwszy go na jeden z wieszaków za ladą, ziewnęła i wyszła na zaplecze, zamykając za sobą drzwi.*