Strażnicy Ithilien

Turgot

Turgot

Drzwi karczmy otworzyły się z wielkim hukiem. U progu stanął Turgot wraz z Karanthirem. Do pomieszczenia wdarł się silny wiatr oraz odgłosy deszczu. Wszyscy zgromadzeni oprócz starca skierowali swoje spojrzenia na nowo przybyłych.
- A więc miałeś racje mój przyjacielu. Spojrzał na człeka, który siedział do niego plecami. Mimo iż plecami był obrócony elf od razu go rozpoznał, nie było możliwości pomyłki.

Starzec

On również usłyszał huk drzwi, ale mimo to nie obrócił się wiedział kto pojawił się w gospodzie. Wyczuł obecności elfa.
- Jesteś w końcu... Tak długo czekałem, aż się pojawisz. Czas to zakończyć!
Wykrzyknął i obrócił się w stronę mężczyzny. Zrzucił z siebie swój płaszcz. Był to stary mężczyzna włosy miał siwe i rozczochrane. Twarz również miał biała. Wyglądał jak by już dawno temu umarł...

[ Komu życie miłe niech ucieka, ale Nef ty zostań]

Itilion B.Y · Gość

*Egenor wstał gwałtownie i spojrzał na starca. Wiele w życiu widział, lecz nigdy kogoś takiego*Turgot, co tu się dzieje? *Wykrzyknął* O co tu chodzi?!

Drael_

*wstał i zaskoczony całą sytuacją krzyknął do Turgota* Cholera, co tu się dzieje?

Samwise Overhill (Sack)

*Hobbit siedzący przy oknie na brązowym, starym krześle, szybko wstał, wyjął swój niezastąpiony sztylecik i wykrzyczał* Co to za człowiek Turgot! Czy potrzebujesz pomocy ??!!

Itilion B.Y · Gość

Schować broń wszyscy ale już!*Ryknął w zamieszanie* Jak mi kto zabrudzi gospodę krwią bez potrzeby to pożałuje.

Turgot

Turgot

Nawet nie spojrzał na zaskoczony tłum. Przez cały czas wpatrywał się w oczy Melhira bo tak się zwał ten człek.
- Tak mnie witasz bo tylu latach? Powiedział do starca sięgając powoli po swój łuk.
- Nadal nie rozumiesz, że tamtej nocy to ty zawiniłeś? Mówiłem ci byś skończył z tymi eksperymentami. Nawet nie pomyślałeś, że mogę mieć...

Starzec

Przerwał mu naglę w środku zdania.
- Cisza! To twoja wina, że ona nie żyje! Kal Ta Zar.
Pomieszczenie nagle okryło się czerwonym dymem. Gdy dym opadł w pomieszczeniu pojawiły sie trzy ŻYWE szkielety.
Były one dobrze znane Turgotowi, jednym z nich była żona maga, dwa pozostałe to bracia nekromanty.

Drael_

*bez chwili wachania sięgnął po miecz i wyprowadził cięci w najbliższego szkieleta* Egenor, rób coś do cholery! *krzyknął na karczmarza*

[jestem zmuszony do ataku, gdyż po przywołaniu szkieletów nie było drogi odwrotu, a nie mam zamairu czekać aż mnie zaatakują]

Itilion B.Y · Gość

*Egenor skoczył szybko za szynk gdzie miał ukryty swój topór. Gdy już go trzymał w ręku rzucił się z pomocą Draelowi* Nie rozwalaj ich tak szybko. Daj Turgotowi i jego znajomemu kilka minut czasu żeby porozmawiali. Muszą sobie coś wyjaśnić. Tylko go umieruchom*Mruknął cicho by tylko Drael mógł go usłyszeć i zajął się drugim ze szkieletów.*

Drael_

*kiwnął głową do Egenora po czym kopnął jednego ze szkieletów w tułów a ten upadł* Turgot streszczaj się! Nie wiem ile z nim wytrzymam.

Itilion B.Y · Gość

*Karczmarz uśmiechnął się do Draela*Trochę szacunku przyjacielu. To kiedyś byli ludzie.

Drael_

Ale już nimi nie są, więc nie mam dla nich szacunku. A nikt nie wie co może im do łba strzelić. *odwarknął*

Turgot

Turgot

Pochwycił szybkim ruchem swój łuk i jedną strzałę, która od razu naciągnął na cięciwę. Wymierzył strzałę w Melhira po czym zaczął mówić dalej.
- Widzę, że nawet po tylu latach nie zrozumiałeś. To ty zawiniłeś! Nie widzisz, że jest nas więcej nie masz najmniejszych szans.

Starzec

-Ha Ha Ha. Życie!? Ja już od dawna nie żyję! Dziś i ty podzielisz mój los!
Melhir wygiął palce w bardzo dziwny sposób.
- Kal Ma Zar!
Po tych słowach szkielety przebrały cielesną postać. Każdy z nich dobył z pochwy jedno ręczny miecz
-A teraz zdychajcie nędzne ścierwa!

Karanthir

Ten również dobył swego miecza. Stał cały czas obok Turgota. Czekał na atak jednego, że szkieletów.

[ Prosił bym bez rzeczy dokonanych tylko ja i Egenro możemy je pisać ]

Drael_

*odsunął sie i nie oczekiwał na atak, szybkim susem znalazł sie obok przeciwnika i wymierzył cios w klatkę piersiową szkieleta* Giń ścierwo!

[ok, da sie Zrobic]

Itilion B.Y · Gość

*Egenor zauważył, że jego przeciwnikiem była kobieta. Honor nie pozwolił mu jej zadać ciosu więc tylko bronił się.*Drael, zamieńmy się. Ja jej nie uderzę.*Jednym susem przeskoczył na miejsce Draela*

[Edith Turgot. Każdy może opisywać swoją postać, lecz tylko karczmarz (w tym przypadku dwóch, gdyż Turgot jest mym pomocnikiem)może opisywać skutki, co pozostawiam Turgotowi, bo to on te sesję prowadzi-jego pomysł]

Nefarius Galthorne

Herbata, pyszna herbata, marzył akurat o tym by się jej napić, już był tak blisko, gdy to całe zdarzenie rozpętało się w karczmie.
Był bez kostura, bez niego miał lekko osłabioną moc, jednak dalej miał przewagę czystości, owszem kiedyś co wielce dziwne dla elfa jest, miał styczność z czarną magią, zapewne Drael to pamięta? Wkażdym razie siedział dalej w fotelu, osoba która by mu się przyjrzała, zobaczyła by delikatne ruchy warg, a może usłyszał by nawet słowa składające się w jakąś inkantację, wkażdym razie, dla postronnego obserwatora nic szczególnego nie było do zauważenia.

[Wielkie NC]